Zelfs vindt de mus een huis; kerk voor wie nooit naar de kerk kan gaan

mussen

Door: Bert Wiltink

Naast de langste kerk van Nederland (123 meter) staat ook al meer dan een jaar de kleinste ‘kerk’ van ons land, namelijk de oude kosterswoning. Veel mensen weten niet eens dat deze kleine kerk bestaat. Daarom hieronder een informatief inkijkje bij deze mussen, die als in Psalm 84 dicht bij Gods huis bivakkeren. Een impressie van de ‘onzichtbare minikerk’.

Voor wie?
De mussengroep is opgericht voor kinderen in de basisschoolleeftijd voor wie de reguliere kerkdiensten minder geschikt zijn vanwege hun verstandelijke beperking en/of autisme. Een gewone kerkdienst geeft hun teveel prikkels en omgekeerd is hun aanwezigheid in een dienst belastend voor de eigen ouders of de kerkomgeving. Dus gaan ze naar de voormalige kosterswoning, waar het prikkelarm is, waar veel structuur is, waar picto’s hangen en waar ervaren begeleiding is. En ondertussen zitten de ouders eens samen in de kerk! Eén keer per drie weken is deze ‘dienst’ er, tegelijk met die in de grote Jan van de overkant.

Alles gaat anders
Hoe verloopt een dienst bij de mussen? Ze fladderen binnen aan de hand van hun ouders en krijgen eerst even de tijd om rustig te ‘landen’. Vaak hebben ze iets vertrouwds van huis meegenomen, bijvoorbeeld een knuffel. Er wordt een stukje uit de kinderbijbel gelezen, een bekend liedje wordt opgezet, waarbij je net zo mag meedoen als je zelf wilt. Daarna is het tijd om even wat te drinken en zo mogelijk voor een wandeling buiten. Als de Sint-Jansklokken aangeven dat ‘binnen’ het Onze Vader wordt gebeden, gaan ze snel weer naar huis en maken dan op het scherm nog even het slot van de dienst mee, inclusief de digitale zegen! Dan worden ze weer opgehaald. Helaas onzichtbaar voor de gemeente, vlakbij maar toch anoniem. Maar de mussen zijn ook kinderen van de gemeente! Ze zijn bij God in tel. Onze God heeft oog voor dat wat bij mensen gering is, voor vogels die anders zingen en bewegen of alleen maar geluiden maken.

Onzichtbare kerk
Wat betekent deze kleine mussenkerk voor de ouders? ‘Een onbezorgde kerkgang’, zegt er één, ‘want mijn kind is in grote ruimtes bang voor alles om hem heen en vooral voor het orgel’. Een andere ouder zegt: ‘Dit is de enige manier waarop we ook aan onze andere kinderen aandacht kunnen geven in de kerk.’ Weer een ander: ‘Als mijn kind naar de reguliere dienst gaat, ben ik al óp voor het votum wordt uitgesproken.’ Met nadruk wordt erop gewezen dat het fijn is om te ervaren dat die grote gemeente ook oog heeft voor kinderen uit deze doelgroep. We geloven tenslotte in een God die van alle kinderen houdt! Tegelijkertijd geven ouders aan: ‘Wel jammer dat de gebrokenheid en onaangepastheid zich buiten het zicht van de gemeente afspeelt.’

Verrijking en uitdaging
De leiding ervaart het werken met deze kinderen als verrijkend. Er valt veel te genieten en veel te lachen in deze kerk! Grappige uitspraken, bijzondere geluiden, waarderende ouders. Hoe fijn dat er ook een plek is voor deze doelgroep in onze keurige Sint-Jansgemeente. De leiding vindt het mooi dat ze zo ook handen en voeten kunnen geven aan deze dienst voor onzichtbare doopleden. Tegelijkertijd blijven er dromen bestaan. Misschien kunnen we nog wat meer ontmoetingsmomenten zoeken voor beide werelden? Even in de dienst voor een persoonlijke zegen? Voorbede voor de kleine kerk naast ons? Zodat de mussen nog meer gezien worden, omdat God juist ook naar hen omziet!