Door: Machteld Larooij
Caroline den Bleker werkt bijna vier jaar op de afdeling longgeneeskunde in het Groene Hart Ziekenhuis (GHZ). In deze tijd van corona is het werken daar wel heel bijzonder.
‘Wanneer ik dagdienst heb, begin ik ’s ochtends om half acht met het inlezen van mijn patiënten. Normaal heb je je eigen afdeling, met je eigen patiënten. Nu moeten we ’s ochtends volgens een vast protocol onze beschermende middelen aantrekken en lopen we door een sluis de afdeling op. Je gaat dan echt een andere wereld in.’
Krachten bundelen
‘Op dit moment zijn er in het GHZ twee afdelingen geopend, plus een extra IC speciaal voor corona. Er is een afdeling met patiënten die verdacht worden van corona en een afdeling waar mensen opgenomen zijn die positief getest zijn. In deze tijd is het werk intensiever; je moet vaak meer zorg geven. Constant loop je in beschermende pakken. Deze ziekte is grillig: mensen kunnen in een dag heel ziek worden. Het is dus heel onvoorspelbaar. Daarom werk je op een dag altijd met een maatje en in shifts van twee uur met aansluitend een pauze. Anders houd je dit niet vol.’
Geen angst
‘Ik ben niet bang om zelf corona te krijgen. Dit komt door de beschermende middelen, maar ook omdat ik heb gemerkt dat deze tijd mij dichter bij God brengt. Het brengt mij rust en ik kan helder nadenken. Ik weet dat God erbij is, mocht ik het virus krijgen. In de Bijbel staat dat je je vertrouwen op God moet stellen. Hij heeft dingen beloofd, dus wat kan een mens je eigenlijk doen? Je kunt dan ook denken: wat kan een virus je eigenlijk doen? God laat niets gebeuren zonder dat Hij erbij is.’
Zonder God heb ik niets
‘Een tijdje geleden sprak ik een patiënt over het geloof. Hij ging van de “verdachte” afdeling naar de corona-afdeling. Wat hij zei was prachtig: ‘Het geloof is het enige wat ik nog heb. Als ik dit niet overleef, ga ik het beter krijgen dan wat ik ooit heb gehad.’ Dit soort momenten zijn er in het ziekenhuis en ik bid vaak of ik die mooie momenten kan pakken, want ze zijn ook zo voorbij.’
Lichtpuntjes
‘Corona is vreselijk, ik word er dagelijks mee geconfronteerd. Maar ik zie ook lichtpuntjes: er gaan echt mensen naar huis die eerst heel ziek waren. Iedereen werkt samen om corona te bestrijden, maar de grootste strijd wordt op de IC gevoerd. Dit gegeven en mijn geloof in Gods plan met de wereld, geeft mij hoop. Daarom ga ik iedere dag met plezier naar mijn werk.’