Door: Machteld Larooij
In 2003 begon Nienke Lindeboom haar winkel in Rotterdam. In 2008 kwam ‘Karakter’ aan de Lange Groenendaal in Gouda erbij. In 2006 hoorde ze voor het eerst bewust over de misstanden in de mode-industrie: vreselijke leefomstandigheden voor personeel, absurde werktijden en een karig loontje. ‘Toen dacht ik: als ik mezelf, als christen, iedere ochtend recht in de spiegel wil blijven aankijken, dan moet ik hier iets mee doen. Onze opdracht als christen is zorg te dragen voor de schepping. Dus: voor ieder merk dat de winkel uitging, moest een duurzaam merk in de plaats komen. Immers: duurzame mode betekent mode die geen enkel gevaar oplevert voor het milieu (denk aan grondstoffen, dieren en mensen). In de loop der jaren is alles hier duurzaam geworden. Elk merk heeft zijn zwaartepunt ergens anders liggen, maar wel met hart voor dezelfde missie: mensen geen fast-fashion meer te laten kopen. Mede dáárdoor gaat de wereld beetje bij beetje kapot en veel mensen zijn zich daar niet van bewust.’
In het begin was het zoeken naar mooie duurzame merken. ‘Een beurs ziet er zo uit als een gemiddelde winkelstraat: het is zoeken naar een speld in een hooiberg. Door heel Nederland zijn er dan ook maar zo’n 15 duurzame kledingwinkels,’ aldus Nienke. ‘Als je al even in de branche zit, dan gaan de duurzame merken jou zoeken in plaats van andersom. Elk merk heeft zijn eigen verhaal. Sommige kiezen er bewust voor om in landen als China of Bangladesh te produceren en de mensen daar betere arbeidsomstandigheden te bieden. Wij proberen merken binnen te halen die echt hun steentje bijdragen aan een betere wereld.’
In de winkel ligt het er niet dik bovenop dat alles duurzaam is. ‘Mensen komen binnen omdat ze iets leuks in de etalage zien en over de drempel leren ze de missie van ‘Karakter’ kennen. Ik vind het belangrijk om de bewustwording binnen in de winkel te doen in plaats van buiten al de selectie te maken. We merken dat het steeds meer gaat leven in de samenleving, er komt meer ruimte voor mode daarin. Duurzaamheid is nu een soort van hip thema. Toen ik begon met werken, wilde ik echter vooral goed werk doen. Ik wilde leuk werk hebben waarin ik met mensen kon werken. Door de jaren heen is duurzaamheid mijn missie geworden, vanuit mijn christelijke overtuiging. Al biddend probeer ik daar een weg in te vinden. Ik geloof dat ik op deze plek ben gezet met een doel. Ik bid dan: Heer, wilt U mensen op mijn pad brengen en dan komt er net iemand binnen met wie ik een bijzonder gesprek heb. Er gebeuren mooie dingen hier.’
Ook binnen het gezin probeert ze haar kinderen goede keuzes te laten maken. ‘Ze moeten zich bewust worden van hoe zij de wereld achterlaten. Ik ben ervan overtuigd dat er zaadjes gepland moeten worden, bijvoorbeeld in het onderwijs. Wanneer je hier vroeg mee begint, dan is het voor de komende generaties normaal om zuiniger met de planeet en met mensen om te gaan. Maar we moeten vooral blijven bidden. Ik bedenk vaak: net zoals je een kind opdraagt aan de Heer, mag je ook dit werk opdragen aan de Heer. Het is niet mijn missie, maar het is Zijn missie.’