‘Dit is het belangrijkste moment uit je leven. Hier wordt je diepste verlangen werkelijkheid. Hier, in deze ruimte, krijg je wat je werkelijk wilt. Dat ene, dat waar het in jouw leven om draait.’
De zinnen hierboven komen uit ‘Stalker’ (1979), een van de meest complexe, gelaagde en ongrijpbare sciencefictionfilms aller tijden. Een wetenschapper en een schrijver zijn begonnen aan een ontdekkingstocht dwars door een mysterieus en verlaten landschap. Het reizen daar is een beproeving, maar de belofte van gids Stalker dat ze zullen belanden in ‘de kamer waar hun diepste innerlijke wens wordt vervuld’ houdt hen op de been.
Als ze dan eindelijk voor de deur van deze kamer staan, durven ze niet naar binnen. Want wat zouden de gevolgen van hun onbewuste innerlijke wens kunnen zijn? Wat als ze eigenlijk niet precies weten wat ze willen? Stalker zegt dat ze in de kamer niet krijgen wat ze dénken te willen, maar wat écht hun diepste verlangen is. Dat drijft de spanning op: je kunt met je hoofd wel denken dat je verlangt naar het één, maar ben je je er wel van bewust wat er leeft op de bodem van je hart?
De christelijke filosoof James Smith beschrijft dit fragment in zijn boek ‘You are what you love’: je bent wat je lief is. Hij stelt dat bij toerusting in de christelijke gemeente en het christelijk onderwijs het accent veel meer moet komen te liggen op het vormen van onze hoop, passie en toewijding en onze visie op het goede leven en veel minder op kennisoverdracht. Mensen zijn namelijk niet zozeer dénkende wezens, maar verlángende wezens.
Mensen zijn gewoontedieren. Maar 5% van ons gedrag komt voort uit bewust nadenken en afwegingen maken. Bijna alles wat we doen, hebben we ooit als gewoonte aangeleerd. Gedrag is niet zozeer gebaseerd op je kennis, maar op je gewoontes. We worden daarin niet gevormd door informatie, maar door onze verlangens. Reclamemakers spelen daar handig op in.
Dat de wetenschapper en de schrijver in het fragment uit ‘Stalker’ aarzelen is terecht. Wat je denkt te verlangen, valt lang niet altijd samen met hoe je handelt in de praktijk. Je bent immers niet wat je denkt, maar wat je liefhebt. Voor ons is dat een spiegel. Augustinus zei overigens al dat mensen niet zozeer denkende, maar verlangende wezens zijn. Luther zei dat datgene waar je diep van binnen naar verlangt je God is.
Als christenen leven we in de spanning van de oproep om ‘in de wereld, maar niet van de wereld te zijn’. Herken je dat het daarbij meer gaat om verlangens dan om kennis?
Herman Paul noemt in ‘De slag om het hart’ onder meer bidden, zingen, stiltemomenten in de liturgie en het bestuderen van voorbeelden van martelaren als manieren om te groeien in de juiste verlangens. Kan de Bijbelkring of een gesprek met een goede vriend(in) ons helpen onze verlangens om te buigen? Spreek bijvoorbeeld met elkaar af op een bepaalde dag in de week bewust niets negatiefs over anderen te zeggen en daarop terug te komen. Zie ook de PDF ‘Roddelen doe ik niet’. Op welke manier kun je elkaar nog meer helpen te groeien in verlangens die passen bij het volop in deze wereld staan, maar dat bewust als burgers van het Koninkrijk van God, op weg naar je levensbestemming? * (zie cursieve tekst onderaan deze pagina)
Lees daarbij Mattheús 5: 8, Psalm 24: 3 -4 en Kolossenzen 3: 1-3. Een bijpassend lied: Opwekking 510 Dit is mijn verlangen Lyrics.
Verdere achtergrondinformatie:
Je bent wat je lief is – aanbidden is menselijk, met filmpjes van James Smith.
Recensie ‘De slag om het hart‘, boek van Herman Paul.
Levensbestemming, kort filmpje met ds. Wim Rietkerk (onderaan pagina).
* Wat die bestemming is? Als we bij Jezus horen en ontslapen, zullen we in Gods heerlijkheid zijn, thuis bij God. Hier op aarde blazen we onze laatste adem uit en direct ademen we het leven in. Dat wat er was tussen Hem en ons gaat door. En bij de terugkomst van Hem als hemelse Heer zullen we tot ontplooiing komen als nooit tevoren. We zullen Hem kennen zoals Hij ons nu al kent. Ons leven wordt een eeuwig loflied voor Hem. Met anderen zullen we ook meer hebben dan we hier op aarde ooit hebben gehad (ds. Paul Visser). In de ontmoeting met Hem krijgen we een witte (gereinigde) steen met een naam erop die niemand weet dan wie hem ontvangt. In zijn boek ‘Levensbestemming’ zegt ds. Wim Rietkerk over deze steen: ‘In enkele woorden wordt hier omschreven wie we mogen zijn en altijd al bestemd waren te zijn. Dit blijft een geheim tussen de Schepper en ons die naar Zijn beeld gemaakt zijn. Dus we gaan de voltooiing van onze persoonlijkheid tegemoet en zullen ook anderen zo kennen. Dat is een uitzonderlijke belofte die ons de kracht geeft het hier op aarde vol te houden en uit te zien naar Hem die daar aan gene zijde op ons wacht.’
N.a.v. Filippenzen 3: 17-21