Door: Machteld Larooij
In deze coronatijd zijn veel jongeren somber. Ze kunnen niet met vrienden afspreken, niet sporten in groepsverband, zelfs niet naar hun studie. Reden genoeg om zeer pessimistisch in het leven te staan. Zo niet Martijn Berkouwer. Hij is 18 jaar en studeert Bestuurskunde (EBM) in Den Haag. Als hij niet studeert, werkt hij bij de Coop.
Na vorig jaar geslaagd te zijn op de Driestar, is hij nu eerstejaars student. ‘Ik heb eigenlijk niet echt examen gedaan, ben geslaagd met de resultaten van de PTA-toetsen en andere cijfers. Het scheelde vooral in tijd, omdat je nu gewoon leerde en het moest meteen goed zijn. Natuurlijk wil je zo’n echte examenperiode wel meemaken, de stress daarvan en het wachten op de uitslag enzo. Ik had niet echt het gevoel geslaagd te zijn. Maar toen alles werd uitgesteld en anders werd, vond ik het wel prima dat ook dit anders was. Bovendien: na zes jaar werken verdien je het wel. En ik mocht natuurlijk wel mijn studie beginnen.’
Martijn start de studie als de tweede golf van corona ongeveer begint. ‘Er was een periode dat je wel naar school mocht, dan mocht je bijvoorbeeld één college uitkiezen. Ook waren er altijd werkgroepen. Ik zat dan toch nog vier van de tien uur op school. Sinds eind november mag dat niet meer. Nu volg je de hele week thuis college. Aan de ene kant is het jammer, want soms is het lastig focussen en de contacten mis ik erg. Ik ben gelukkig deze studie gaan doen met een aantal vrienden. Als je in deze periode in je eentje aan een studie moet beginnen, is het erg eenzaam. Ik ben eerstejaars, dus ik weet niet echt wat ik mis aan het studentenleven. Dat maakt het misschien minder erg.’
Als avondmens heeft Martijn nog wel het meeste last van de avondklok. ‘Ik spreek normaal gesproken veel ’s avonds met vrienden af. Dat is nu echt minder, omdat je om 21.00 uur al thuis moet zijn. Ik denk ook dat jongeren eerst veel minder hun best deden, omdat het hun allemaal niet echt raakte. Nu ze ingeperkt worden, denk ik wel dat ze het serieuzer nemen.’
Martijn is opgevoed met de kerk en de jeugdclub, waar hij nog vaak onlinemeetings van volgt. Op de vraag of mensen die geloven anders met deze crisis omgaan, antwoordt hij: ‘Het maakt misschien wat positiever. Je leert denk ik beter te genieten, omdat je meer beseft dat het niet normaal is wat er nu gebeurt, maar we wel in Gods hand zijn. Ik mag gelukkig zijn met de vrienden om me heen. Bovendien denk ik dat je met negativiteit zo weinig opschiet. Je kunt je beter aanpassen en er het beste van maken.’
Over de toekomst is hij positief: ‘Het zou natuurlijk erg jammer zijn als het zo zou blijven dat je niet met meerdere mensen mag afspreken. Maar misschien biedt het kansen voor nieuwe dingen. Ik zou andere jongeren willen meegeven dat er altijd hoop is. Het wordt beter, hoe dan ook. Als je eenzaam bent, zoek contact. Zeker in de kerk zijn er altijd mensen die willen luisteren, die je willen helpen. Leef bij de dag, laat je niet leiden door coronacijfers. Het zal goed zijn, een keer. Je bent ten diepste nooit alleen. God geeft je hoop, soms door andere mensen heen.’