Tien jaar na de economische crisis in 2008 lijkt de economie in Europa zich enigszins te stabiliseren. Deze stabilisatie is politiek echter met een hoge prijs betaald. Niet alleen zijn de verschillen tussen Noord en Zuid Europa scherper geworden door de wijze waarop de crisis bezworen is. Maar in de tussentijd zijn ook de tegenstellingen tussen West en Oost Europa toegenomen. En misschien nog het belangrijkste: met de Brexit heeft de Europese Unie een kolossale aderlating ondergaan. Aan de andere kant is er sinds de verkiezing van Macron tot president van Frankrijk ook weer een sterke beweging ontstaan naar verdere integratie van de Europese Unie. De liberale partijen ruiken hun kans en willen versterkt inzetten op een verdere consolidatie van de macht van de Europese Unie.

Nederland neemt in deze context een dubbelpositie in. Enerzijds heeft Nederland als open economie een groot belang bij samenwerking in Europees verband. Er is een sterk besef dat zonder de Europese Unie Europese landen zwakker staan in de verschuivende machtsbalans in de wereld. Niet alleen is de interne markt van groot belang voor de economische groei van de Europese landen, maar ook in de verhouding tot grote economische machtsblokken zoals China en de V.S. is het beslist van belang dat de Europese landen samen een vuist kunnen maken. Ook vormt de dreiging die van het steeds agressievere Rusland uitgaat een impuls tot samenwerking en wordt Europa ook door de zwakkere relatie met de V.S. geprikkeld werk te maken van een sterkere, zelfstandige krijgsmacht. Verder spelen uitdagingen op het gebied van het milieu en vluchtelingen versterking van de samenwerking in Europees verband in de kaart, om maar een paar zaken te noemen.

Toch heerst in Nederland de nodige twijfel over de verdere overheveling van macht van nationaal naar Europees niveau. Want in de afgelopen tien jaren is ook het besef gegroeid dat de economische, politieke en culturele diversiteit binnen Europa heel groot en hardnekkig is. Er is weinig onderlinge solidariteit tussen de Europese landen en veeleer sprake van een groeiende nationalistische tendens. Juist ook in landen die in het verleden veel steun van Europa ontvangen hebben, zoals Polen en Hongarije. Daarbij komt een verzwakking van de positie van Nederland door de Brexit en de versterking van de Frans-Duitse as in het geheel van het Europees politieke krachtenveld. De voortdurende neiging naar verdere centralisatie van macht op Europees niveau leidt tot uitholling van nationale autonomie. Ook bestaat er zorg van corruptie van Europese instituties doordat als gevolg van de Brexit de positie van Noord-Europa zwakker is geworden. Een belangrijke vraag voor de kerken betreft daarbij ook de christelijke identiteit van Europa. Hoewel vaak verwezen wordt naar de Joods-Christelijke wortels van Europa, lijkt er niet veel te merken van de Christelijke grondslagen van Europa.

Er zijn dus verschillende dilemma’s en de vraag is welke richting wij moeten uitslaan. CDA-er Piet Hein Donner meent dat wij geen andere keus hebben dan door te gaan op de ingeslagen weg. Maar andere christelijke partijen in Nederland zijn huiveriger. De centrale vraag die in het Jansdebat aan de orde komt is hoe wij verder met Europa moeten. Meer specifiek gaat het daarbij om de volgende vragen: Is een Europese identiteit naast en boven de nationale identiteit mogelijk? Staat of valt de Europese beschaving met de erkenning van haar christelijke wortels? Als dat zo is, wat zijn daar dan de implicaties van voor meer beleidsmatige vragen zoals: Moeten wij streven naar een hogere mate van solidariteit en meer geld en bevoegdheden naar Europees niveau tillen? Op welke terreinen dan en welke juist niet? Is er meer ruimte mogelijk en wenselijk voor subsidiariteit en zo ja, welke terreinen? Wat is de toekomst van Europa gezien diverse nationalistische tendensen en welke termijn zullen ontwikkelingen zich realiseren? Moeten wij streven naar verdere uitbreiding of juist niet? Hoe moeten wij omgaan met landen die meer zelfstandigheid willen, moet er een twee snelheden Europa zijn?

In het Jansdebat van 17 september 2018 zullen Peter van Dalen, EU parlementariër voor de CU, Renske Leijten, tweede kamerlid en woordvoerder Europa voor de SP en iemand van het CDJA een inleiding over dit onderwerp verzorgen en met elkaar en de aanwezigen in discussie gaan.

Uiteraard krijgt u, als deelnemer aan het debat, ruim de gelegenheid om u in het gesprek te mengen.

De kosten voor het jansdebat zijn € 5,- per persoon. Daarvoor ontvangt u koffie vooraf, wat te drinken achteraf en een sterk inhoudelijk gesprek.

Zoals altijd gelden deze tijdstippen:

• zaal open om 19:30
• start programma: 20:00
• einde programma: 22:00
• einde borrel: als de laatste weggaat.

Aanmelden