Door: Rieke de Kool
De zon schijnt uitbundig als ik Fietje Schreuder spreek op haar balkon op negen hoog aan de Dreef. Bij helder weer zie je daarvandaan Rotterdam liggen. Fietje heeft recent haar loopbaan op het Driestar College afgesloten en gaat met pensioen.
Ze begon in 1976 als juf op de christelijke basisschool in Wilsum. Na elf jaar maakte ze de overstap naar de HGJB. Daar werd ze verantwoordelijk voor het clubblad Bouwstof en het tienerblad Spirit. In deze functie zorgde ze dat er voor iedere bijeenkomst van hervormd-gereformeerde jeugd- en tienerclubs in het land een goede uitwerking van een Bijbelgedeelte beschikbaar was. Daarnaast schreef ze een handreiking voor de verwerking. ‘Jonge mensen hebben jonge mensen nodig’, zegt ze over haar keuze om zich in te zetten voor de toerusting van jongeren op school en in de kerk.
Nederlands
Eind jaren 80 wilde Fietje graag nog een studie doen. Het werd de lerarenopleiding Nederlands. Of ze weer voor de klas wilde, wist ze nog niet. Toen het Driestar College in 1991 een advertentie voor een docent Nederlands plaatste, kwam van het één het ander. ‘Ik vroeg een oriënterend gesprek aan en kwam tot mijn verbazing voor een brede sollicitatiecommissie terecht. In dat gesprek was ik degene die de vragen mocht stellen, de omgekeerde wereld. Uit mijn vragen concludeerden ze dat ik geschikt was.’
Eerlijk
Op het Driestar College heeft Fietje verschillende functies vervuld, op meerdere afdelingen. Ze eindigde in de bovenbouw van havo en vwo. Met enthousiasme vertelt ze over de tieners die ze in de klas had: ‘Die zijn zo heerlijk eerlijk.’ Dat pubers jou als docent met jezelf confronteren, illustreert ze met een verhaal over een jongen tegen wie ze uit boosheid iets heel onaardigs zei. ‘Na de les vertelde ik hem dat ik spijt had van mijn woorden. Tot mijn opluchting reageerde hij met: ‘Mevrouw, het is allang goed.’ Ik heb me altijd voorgehouden dat we allemaal fouten maken en dat God desondanks van ons houdt. Misschien wel meer van jongeren dan van mij.’ Het meisje dat in de week na een concert van Michael W. Smith kwam vertellen dat ze door Jezus was aangeraakt, zal Fietje ook niet snel vergeten. ‘Ik heb haar op het hart gedrukt dat gevoel vast te houden en eraan terug te denken op momenten waarop ze misschien minder van God ervaart.’
Zending
Voor de Sint-Jansgemeente is Fietje onder meer actief in de thuisfrontcommissie van Koen en Petra den Hartogh, die zijn uitgezonden naar Papoea-Nieuw Guinea. ‘Mijn betrokkenheid bij de zending begon toen ik op de basisschool werkte en voorlas uit het boek Tecco en de witte man. Sindsdien bad ik met mijn klassen dagelijks op een vast moment voor de zending. Als je dat doet, schakelt God je erbij in.’ Ze vertelt dat de commissie de laatste tijd via Skype veel contact heeft met Koen en Petra. Zij hopen komend voorjaar met verlof naar Nederland te komen. Daarnaast meldt ze dat er in samenwerking met leden van de Sint-Jansgemeente een kwartet met Bijbelse dieren wordt ontwikkeld. De opbrengt van de verkoop komt ten goede aan het gezin Den Hartogh. Fietje hoopt en bidt dat de gemeente meer en meer betrokken raakt bij zendingprojecten.‘Als ik Bijbelkringen of vriendengroepen een tip mag geven: nodig zendingswerkers die met verlof zijn gerust uit voor een avond. Ze hebben veel te vertellen.’